پروتز را ميتوان در زير غده پستان ( ساب گلندولار يا ساب فاشيال) و يا در زير عضله سينه اى بزرگ ( ساب پکتورال يا دویال پلين) قرار داد.پروتزى که مستقيم زير پستان قرار گيرد شکل گيرى سريع ترى دارد ( پروتز زير عضله معمولأ سه هفته تا سه ماه بعد از عمل به شکل ايده آل ميرسد ). و احتمال جابجایى به کناره نيز در آن کمتر است ، پروتز را بيشتر ميتوان به خط وسط نزديک کرد ، بد شکل شدن پروتز حين انقباض عضله سينه اى نيز ديده نميشود . اما :احتمال بروز کپسول فشارنده در اين روش بيشتر است . احتمال چسبيدن سينه ها در وسط ( سيماستى) وجود دارد. و از همه مهمتر : در افرادى که ضخامت نسج کمتر از ٢ سانتيمتر است به تدريج نا هموارى هاى سطح پروتز مشاهده ميگردد ( ريپلينگ)

بايد توجه داشت که وقتى از پروتز زير عضله صحبت ميکنيم، به جز در موارد بازسازى در سرطان سينه ، فقط قسمت هاى بالا و داخل و مرکز پروتز زير عضله قرار ميگيرد و قسمت تحتانى خارجى پروتز در همه موارد فقط با پستان و پوست پوشيده ميشود ! يعنى فقط حدود ٧٠٪ از سطح پروتز زير عضله قرار ميگيرد ( پارشيال ساب پکتورال )

در چند سال اخير يک تحول ديگر در پروتز زير عضله بوجود آمده و آن اينکه براى شکل گيرى بهتر و جلو گيرى از بروز سينه هاى دو قسمتى ( دبل بابل) حد فاصل عضله و نسج پستان از هم جدا ميگردد ، و بسته به ميزان انجام اين جداً شدن به سه درجه ( يک تا سه) تقسيم بندى ميشود .به همين دليل اين روش را زير عضله اى دوگانه ( دویال پلين ) مينامند. قبل از ابداع اين تکنيک سينه هاى دچار افتاده گى يا سينه هاى لوله اى ( توبولر) الزامأ با جاگذارى پروتز زير غده ( ساب گلندولار) عمل ميشدند و نارسایى هاى اين روش را بيمار مجبور بود قبول کند ، مثل بروز ريپلينگ، .روش زير عضله اى دو گانه در حال حاضر روش انتخابى نگارنده است و در بيش از ٨٠ ٪ موارد از آن استفاده ميشود ، در اين روش مزايايى پوشش بهتر بالاى پروتز با شکلگيرى بهتر ادغام شده است.